บ้านปงหอศาล
ตำบลป่าตัน อำเภอแม่ทะ จังหวัดลำปาง
หมู่บ้านเล็ก ๆ ที่ตั้งขนานไปกับแม่น้ำจาง
เป็นหมู่บ้านที่ได้ชื่อว่าปลูกมะเขือมากที่สุดในอำเภอแม่ทะ
โดยชาวบ้านทั่ว ๆ ไปบริเวณตำบลที่แม่เอ๋มาอยู่เรียกหมู่บ้านนี้ว่า
"บ้านปง ดงมะเขือ"
คือความเป็นคนเมือง ของคนล้านนา คนภาคเหนือ
จะมีความน่าฮักของภาษา ความอารมณ์ดี บอกบ่าถูก
ต้องมาอยู่ มาสัมผัส ความน่าฮักนี้ด้วยตัวเองค่ะ
คือเขาจะมีคำสร้อยต่อท้าย ใช้เหมือนใช้นามสกุลอะค่ะ
อาทิเช่น บ้านปงดงมะเขือ
แพร่แห่ระเบิด
ลำปางหนา
อะไรทำนองนี้มาให้ได้ยิ้มกันค่ะ
บ้านของพ่อสล่าทรงศักดิ์ เดิมนั้นเป็นร้านขายของชำ
ที่ตั้งอยู่กลางหมู่บ้าน หน้าประตูวัดเลยนะคะ
พ่อปู่หนานตา ของพ่อสล่าตั้งร้านขายของอยู่บริเวณนี้มานานมากแล้ว
น่าจะกว่า 70 ปี เพราะ นับจากอายุของพี่สาวคนโตของพ่อสล่า ก็คืออายุของป้านภานั้นเองค่ะ
แม่เอ๋โชคดีเหมือนถูกลอตเตอรี่รางวัลใหญ่ที่ได้มาเป็นสะใภ้พ่อปู่ แม่ย่า
ที่ท่านรักและให้ความเมตตาต่อแม่เอ๋ สาวร้อยเอ็ดจากเขตเทศบาล
ที่มาอยู่ด้วยความ เอาแต่ใจ งี่เง่า ขี้งอน ขี้โมโห และมาอยู่ทำร้านขายของชำกลางหมู่บ้าน
ร้านของชำเก่าแก่ และเป็นที่รู้จักของคนในอำเภอ จนมาถึงวันนี้ได้ยังไงแม่เอ๋เองก็ยัง งง ๆ ค่ะต้องปรับตัว
เรียนรู้ จากเรื่องราวและเหตุการณ์ต่าง ๆ รอบตัวมากมายเลยค่ะ
แต่เอาเป็นว่าหยุดขายของชำมาห้าปีแล้ว และวันนี้แม่เอ๋มาเริ่มนับหนึ่งใหม่ด้านการขายของชำ
ท่ามกลางกระแสการค้า ที่เปรียบเสมือนสายน้ำที่เชี่ยวกราก
เมื่อเกือบยี่สิบปีที่ผ่านมา แม่เอ๋เริ่มขายนั้นเงินลงทุน สี่พันบาท จำได้เลยค่ะ ซื้อขนมถุงละ 5 บาทมาก่อนเลย ร้านขายขนมก่อน และค่อย ๆ ขยายเอาสิ่งของเครื่องใช้ต่าง ๆ มาวางขาย ค่อย ๆ เพิ่มทีละนิดทีละหน่อย ตามทุนมี ทุนเปิดร้านก็จากเงินที่พ่อสล่ารับจ้างวาดภาพจิตรกรรมฝาผนังตามวัดต่าง ๆ ในอำเภอนี่หละค่ะ
สมัยก่อนเริ่มทำนั้น ดูจะง่ายดายกว่าทุกวันนี้นัก มองตลาดไม่ออกเลยค่ะ ขอสารภาพ
แต่ขอเอาลูก ๆ นี้หละค่ะเป็นตัวชี้วัดบอกว่าตลาดต้องการอะไร
แม่เอ๋เลยขอเริ่มจากสิ่งใกล้ตัวคือการขนส่ง
เอามาลงไว้บนพื้นที่ร้านก่อน ต่อมาทาสีแดง
และค่อย ๆ ปรับปรุงทำความสะอาดร้านไปด้วยเลยค่ะ
และก็เริ่มมีลูกค้า วันละคนสองคน ปากต่อปาก
และการโฆษณา ประชาสัมพันธ์ ในกลุ่ม เพจท้องถิ่นด้วยนะคะ
จากเพื่อน ญาติ และคนรู้จัก บอกต่อค่ะ
ต่อไปก็คงต้องหาผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ มาลงขายเพิ่มเติมเข้าไปค่ะ
แต่หนทางไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบนะคะ
บ้านแม่เอ๋เป็นสี่แยก และรถที่ขับผ่านนั้นคือขับไวมากค่ะ
ลูกค้าบางคนก็บอกจอดยาก ไม่มีที่จอด แต่ข้างบ้านแม่เอ๋เป็นที่จอดรถวัดกว้างขวางเลยค่ะ
แม่เอ๋รักบ้านกาดขายของนี้มาก ๆ พ่อศักดิ์เองก็รักมากเช่นกัน
เราวางแผนจะทำเป็นหน้าร้านแกลลอรีด้วยนะคะ
วางขายภาพวาด ภาพเขียน และขายกาแฟ
ขายเครื่องเขียนงานฝีมือที่มายด้าชอบด้วย
แต่ไม่รู้จะทำได้ถึงไหน
แต่ก็ขอทำสุดแรงค่ะ
จริง ๆ แล้วงานที่นำเงินมาเลี้ยงครอบครัวจริง ๆ ก็มาจากการทำงานของพ่อสล่า
ที่ทำงานรับจ้างและมีรายได้มาเลี้ยงครอบครัวนั่นแหละค่ะ
ไว้แม่เอ๋จะมาบอกเล่าความคืบหน้าของการทำร้านขายของสีแดงอีกนะคะ
วันนี้แม่เอ๋ต้องนำพัสดุไปส่งที่บ้านแม่ปุงแล้วค่ะ
แต่ก่อนไปก็ต้องแวะรับมายด้าด้วยถึงจะไปได้ค่ะ
แม่เอ๋ลำปาง
แม่เอ๋เมียสล่าทรงศักดิ์ บ้านสีแดงหน้าวัดปงหอศาล
มีสตูดิโอเซรามิกเล็ก ๆ ใช้ชื่อดารัณ สมาส กับ รันดา
กลายเป็น ดารัณดาเซรามิก ค่ะ
